معنی تاریک روز در لغت نامه دهخدا

تیره روز، (آنندراج)، غمگین، سیه روز و سیه بخت، (ناظم الاطباء) :، دل تاریک روزم را شب آمد، تن بیمارخیزم را تب آمد،، نظامی،، ای ز تو خورشید چرخ در مرض تَف ّ و تاب، از من تاریک روز طلعت روشن متاب،، امیرخسرو دهلوی (از آنندراج)

معنی تاریک روز در فرهنگ لغت هوشیار

تیره روز غمگین سیه روز سیه بخت

معنی تاریک روز - جستجوی لغت در جدول جو

تاریک روز

لغت نامه دهخدا

تاریک روز

فرهنگ لغت هوشیار

تاریک مغز

احمق، کودن، کم خرد، ابله، ریش کاو، غتفره، دنگل، انوک، غمر، خل، بدخرد، کردنگ، گول، سبک رای، کم عقل، لاده، بی عقل، فغاک، نابخرد، تپنکوز، گردنگل، دنگ، شیشه گردن، کهسله، کاغه، خام ریش، کانا، خرطبع، چل، دبنگ

اَحمَق، کُودَن، کَم خِرَد، اَبلَه، ریش کاو، غُتفَرِه، دَنگِل، اَنوَک، غَمر، خُل، بَدخِرَد، کَردَنگ، گول، سَبُک رای، کَم عَقل، لادِه، بی عَقل، فَغاک، نابِخرَد، تَپَنکوز، گَردَنگَل، دَنگ، شیشِه گَردَن، کَهسَلِه، کاغِه، خام ریش، کانا، خَرطَبع، چِل، دَبَنگ

فرهنگ فارسی عمید

تاریک رای

بداندیشه، بدگمان

فرهنگ فارسی عمید

تاریک روشن

تاریک و روشن
اولین روشنایی روز پیش از صبح صادق، کنایه از روشنایی که در آخر شب در جانب مشرق پدیدار شود و گمان رود که فجر است لکن فجر صادق نیست و باز در تاریکی محو می شود تا هنگامی که فجر صادق طلوع کند، اول سپیده دم که هنوز هوا خوب روشن نشده، صبح دروغین، صبح کاذب، صبح نخستین، دم گرگ، فجر کاذب، صبح اوّل

تاریک و روشن
اولین روشنایی روز پیش از صبح صادق، کنایه از روشنایی که در آخر شب در جانب مشرق پدیدار شود و گمان رود که فجر است لکن فجر صادق نیست و باز در تاریکی محو می شود تا هنگامی که فجر صادق طلوع کند، اول سپیده دم که هنوز هوا خوب روشن نشده، صُبحِ دُروغین، صُبحِ کاذِب، صُبحِ نُخُستین، دُمِ گُرگ، فَجرِ کاذِب، صُبحِ اَوَّل

فرهنگ فارسی عمید

تاریکی روز

(کیِ)

مجازاً بمعنی سختی ایام آمده: تاریکی روز از فغان است، الجزع عند البلاء تمام المحنه. الجزع اتعب من الصبر. (علی علیه السلام) ، رنج بی آرامی و ناشکیبایی بیش از رنج بر شکیبایی باشد. (از امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 239 و 535)

لغت نامه دهخدا

تاریک رود

محلی میان سیاه رود و ’اسکولک’ کنار راه قزوین به رشت در 301500گزی طهران

لغت نامه دهخدا

تاریک رای

رای تاریک، بدفکر، بداندیشه، بدگمان

لغت نامه دهخدا

تاریک رو

تیره رو، روسیاه، (آنندراج)، سیه روی و ترش روی و سخت روی، (ناظم الاطباء) :
همچو این تاریک رویان روی من
تیره بود و تارفام و بی صقال،
ناصرخسرو،
ز نور طلعت او سایه ای تاریک رو داریم
شفق گون همچو برگ گل ز دیوارش برون آید،
وحید (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تاریک روشن

(ری رَ / رُو شَ)

تاریک و روشن. صبحگاه که هنوز هوا تمام روشن نشده است. آن وقت از صبح که هوا گرگ و میش است. آن گاه صبح که هوا نه تاریک تاریک و نه روشن روشن است. زمانی از صبح که تاریکی و روشنایی بهم آمیخته بود. بین الطلوعین، (اصطلاح نقاشی) سایه روشن

لغت نامه دهخدا

تاریک مغز

(مَ)

کم اندیشه. کم خرد:
از آن به که در گوش تاریک مغز
گشادن در داستانهای نغز.
نظامی

لغت نامه دهخدا

تاریک جوی

(اَ مَ)

ظلمت طلب، بیراهه رو، منحرف، کجرو:
بپرسید کار پرستش بچیست
بنیکی ّ یزدان گراینده کیست
چنین داد پاسخ که تاریک جوی
روان اندرآرد بباریک موی،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2539)

لغت نامه دهخدا